Gmina żydowska w Burzeninie powstała prawdopodobnie w XVIII wieku. Funkcjonował już wtedy w miasteczku dom modlitwy i cmentarz w pobliskiej wsi Witów, na którym do 1812 roku chowano Izraelitów z Sieradza. Burzenin miał własnych znanych w kraju rabinów. Od 1850 roku rabinem był Abraham Bar Wolf Butko. Natomiast na przełomie XIX i XX wieku funkcję rabina Burzenina sprawował Zwi Perlmutter z Pabianic i Abraham Weldfraud. W 1903 roku został zastąpiony przez Abrahama Bar Mosze Kolbe, potomka rodziny rabinów z Łęczycy. Jego praca pt. "Hamechaded" przedstawiała nowe aspekty sześciu nakazów Miszny. W 1914 roku rabinem został Baruch Łaznowski, a pod koniec pierwszej wojny światowej zastąpił go Jankiel Dawid Lewkowicz z Góry Kalwarii. W okresie międzywojennym rabinem Burzenina był Mordka Dawid Marek.

W 1921 roku Burzenin zamieszkiwało 228 Żydów, a tuż przed wojną 180. Posiadali oni własną szkołę podstawową oraz synagogę. Najpierw była to drewniana synagoga mieszczącą się w narożniku ulic Widawskiej i Dolnej, a po pożarze w 1930 społeczność żydowska wybudowała nową murowaną synagogę przy ul. Kościelnej. Przy ulicy Poprzecznej funkcjonowała murowana łaźnia (mykwa). W 1940 roku Niemcy wywieźli Żydów do getta w Zduńskiej Woli, a synagogę i cmentarz zdewastowali.

Budynek dawnej synagogi