Wyżej zamieszczone zdjęcie ukazuje obraz namalowany na ścianie, znajdującej się w Urzędzie Gminy Burzenin. Obraz ten, przedstawiający widok Burzenina od strony Strumian, namalował prawdopodobnie więzień przetrzymywany przez Niemców w Burzeninie w okresie II wojny światowej.

Gdyby ktoś z Państwa znał historię namalowania tego obrazu i jego autora, jest proszony o kontakt z sekretarzem gminy.

Dom parafialny w Burzeninie, w którym w latach 1942 - 44 Niemcy przetrzymywali więźniów.

Nie wszyscy wiedzą, że w okresie II Rzeczypospolitej między Burzeninem a Widawą istniał poligon wojskowy. Był to poligon 31 pułku Strzelców Kaniowskich z Sieradza. W czasie II wojny światowej Niemcy powiększyli poligon w latach 1940-1942. Rozciągał się on w trójkącie Sieradz - Złoczew - Widawa - Sieradz. Zajmował obszar około 320 km2. Podczas rozbudowy poligonu Niemcy zlikwidowali 150 wsi zamieszkałych przez 26 tys. mieszkańców. Wysiedlili 20712 osób, resztę zatrudnili na miejscu w zachowanych majątkach rolnych oraz przy budowie dróg, koszar, baraków dla jeńców wojennych. Podobozy dla jeńców (Francuzów, Anglików) okupanci utworzyli m. in. w Burzeninie i Niechmirowie. Na poligonie Niemcy szkolili jednostki pancerne (czołgi). Teren ten był też celem ćwiczebnym bomb latających V - 1 wystrzeliwanych z wyrzutni w Wierzchucinie na Pomorzu. W okolice poligonu wystrzelono ok. 100 tych pocisków. Poligon niemiecki znajdował się w centrum zainteresowania Obwodu Sieradzkiego Armii Krajowej. Rejon VII AK obejmujący gminy leżące na terenie poligonu specjalizował się w wywiadzie. Placówka o kryptonimie „Karuzela” śledziła wyposażenie Niemców, dyslokację wojsk, uzbrojenie i wyniki testowania używanej broni. Meldunki wysyłano do Londynu.

Gmina żydowska w Burzeninie powstała prawdopodobnie w XVIII wieku. Funkcjonował już wtedy w miasteczku dom modlitwy i cmentarz w pobliskiej wsi Witów, na którym do 1812 roku chowano Izraelitów z Sieradza. Burzenin miał własnych znanych w kraju rabinów. Od 1850 roku rabinem był Abraham Bar Wolf Butko. Natomiast na przełomie XIX i XX wieku funkcję rabina Burzenina sprawował Zwi Perlmutter z Pabianic i Abraham Weldfraud. W 1903 roku został zastąpiony przez Abrahama Bar Mosze Kolbe, potomka rodziny rabinów z Łęczycy. Jego praca pt. "Hamechaded" przedstawiała nowe aspekty sześciu nakazów Miszny. W 1914 roku rabinem został Baruch Łaznowski, a pod koniec pierwszej wojny światowej zastąpił go Jankiel Dawid Lewkowicz z Góry Kalwarii. W okresie międzywojennym rabinem Burzenina był Mordka Dawid Marek.

W 1921 roku Burzenin zamieszkiwało 228 Żydów, a tuż przed wojną 180. Posiadali oni własną szkołę podstawową oraz synagogę. Najpierw była to drewniana synagoga mieszczącą się w narożniku ulic Widawskiej i Dolnej, a po pożarze w 1930 społeczność żydowska wybudowała nową murowaną synagogę przy ul. Kościelnej. Przy ulicy Poprzecznej funkcjonowała murowana łaźnia (mykwa). W 1940 roku Niemcy wywieźli Żydów do getta w Zduńskiej Woli, a synagogę i cmentarz zdewastowali.

Budynek dawnej synagogi

Romans króla Bolesława Śmiałego z piękną Krystyną z Burzenina opisało co najmniej trzech autorów. Pierwszy ten temat poruszył już nasz narodowy dziejopis Jan Długosz w "Żywocie św. Stanisława". W czasach współczesnych do historii tej nawiązał Józef Ignacy Kraszewski w powieści "Boleszczyce" oraz Karol Bunsch w książce "Imiennik", natomiast Jan Matejko posiłkując się opisem Długosza uwiecznił parę kochanków na płótnie niewielkich rozmiarów. Obraz ten Matejko namalował na zamówienie niewiadomego konesera sztuki i do naszych czasów zachowała się tylko jego czarno - biała reprodukcja (zdjęcie poniżej). Czy w tej historii jest trochę prawdy, trudno powiedzieć ale na pewno jest to wspaniały materiał do snucia legend i opowieści.

Co środę na rynku w Burzeninie odbywa się targ. Tradycja ta sięga roku 1419, kiedy to Burzenin wraz z zatwierdzeniem praw miejskich dostał pozwolenie na jeden jermark w roku i targi co środę. Dziś targi te nie są już tak okazałe i różnorodne jak niegdyś, ale mają także swój urok.

W kamieniołomie w Majaczewicach wystarczy przerzucić "kupkę" kamieni wapiennych aby znaleźć wśród nich piękne skamieniałości pochodzące z okresu jurajskiego.

W okolicach Niechmirowa można zobaczyć źródło pulsujące. Stanowi ono przykład wypływu wód podziemnych na powierzchnię o charakterze naporowym. Jest to jedyne źródło w Parku Krajobrazowym Miedzyrzecza Warty i Widawki, tak dobrze wyodrębnione na powierzchni.